Σε όλη μου την ζωή που ασχολούμαι με αυτό που λένε «πολεμικές τέχνες» ψάχνω για αλήθειες. Για αυτό και κατέληξα στο COMBATIVES ως σύστημα Αυτοάμυνας και Αυτοπροστασίας, γιατί αυτό το σύστημα πραγματεύεται μόνο αληθινά σενάρια και πραγματικές απειλές.
Ως εκπαιδευτής πλέον, μπορώ να πω ότι νιώθω την ίδια ακριβώς ευθύνη που νιώθω και ως πατέρας. Ήρθε όμως η στιγμή που με την ιδιότητα και των δύο, χρειάστηκε να συνοψίσω όλα μου τα συμπεράσματα σε αυτό που λέμε ¨με δυο λόγια¨. Και εξηγώ.
Ο μεγάλος γιός μου (14 ετών) έφτασε στην ηλικία που το κύριο ενδιαφέρον του είναι το αντίθετο φύλο. Αποτέλεσμα αυτού να «μαρκάρει» άλλα δεντράκια που ανήκουν σε διαφορετικές «αγέλες». Ξέροντας τους κινδύνους που επιφέρει αυτό το σπορ, μου είπε: – Πες μου ρε πατέρα κανένα κόλπο για να μην φάω ξύλο.
Αναλογιζόμενος εγώ ότι η εγκληματικότητα έχει φτάσει πλέον σε αυτές τις ηλικίες, (σοβαρά ποινικά αδικήματα διαπράττονται καθημερινά από ανήλικους), μπήκα στην διαδικασία να του πω «με δυο λόγια», όλη την θεωρία του COMBATIVES.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό:
- Μην αφήσεις να σε πλησιάσει κανένας κάτω από 5 μέτρα, αν δεν έχεις συγκεκριμένο σχέδιο πως θα τον κατεβάσεις.
- Όταν ο άλλος είναι κάτω, κανένας δε θα σε πει ζαβολιάρη. Τουμπεκιάζονται όλοι. Δόλος, δόλος, δόλος.
- Ότι ξεκινάς θα το τελειώνεις. Μην κλιμακώσεις μία κατάσταση και μετά «μασήσεις». Δεν υπάρχει εγώ-εσύ, εγώ-εσύ. Υπάρχει μόνο το εγώ-εγώ-εγώ-τέλος
- Υπάρχει και το συγνώμη. Η πρώτη να είναι πάντα δική σου. Δεν υπάρχει περιθώριο για δεύτερη.
- Μιλάς με έναν, σε βαράνε δύο.
- Ταχύτητα = ροή = σχέδιο.
Φυσικά μου χρειάστηκαν πάνω από δύο ώρες για να του εξηγήσω τι του είπα.
Κατ’ αρχήν του εξήγησα ότι όλα αυτά δεν αφορούν τυχόν τσαμπουκάδες με απώτερο σκοπό το γόητρο, αλλά την ασφάλεια του και μόνον.
Μετά έπρεπε να του εξηγήσω – για παράδειγμα – ότι:
- Ελέγχοντας τις αποστάσεις είσαι πάντα σε εγρήγορση και αυτός που δεν σέβεται καταστάσεις, δεν σέβεται και αποστάσεις. Επίσης, πρέπει πάντα να έχει κανόνες εμπλοκής που να είναι έτοιμοι να ξεδιπλωθούν όταν παραβιάζεται η ασφαλής απόσταση (αυτοάμυνα).
- Όλες οι μάχες κερδήθηκαν με δόλο. Δεν μιλάμε για κανόνες αθλήματος, αλλά για κανόνες επιβίωσης.
- Όταν παραβιαστεί και ο τελευταίος φραγμός που έχεις βάλει για να αποτρέψεις μία κατάσταση, αυτή είναι και η στιγμή που πρέπει να ξεδιπλώσεις τους κανόνες εμπλοκής-χρήσης βίας και να σταματήσεις μόνο όταν είσαι σίγουρος ότι δεν κινδυνεύεις πια.
- Εδώ χρησιμοποιώντας όλους τους κανόνες αποκλιμάκωσης της αυτοπροστασίας, είσαι σίγουρος ότι δεν θα τη βγάλεις καθαρή αν δεν χρησιμοποιήσεις βία, για αυτό ξεκίνα. Αν δεν υπήρχε πρόθεση, δεν θα είχατε φτάσει σε αυτήν την κατάσταση.
- Έχε πάντα υπόψη σου ότι στις αγέλες πάντα υπάρχουν οι «καλοθελητές» βοηθοί που με την σιγουριά αυτών ξεκίνησε όλο αυτό εναντίον σου.
- Η ταχύτητα σε μία μάχη δεν είναι να τα κάνεις όλα γρήγορα, αλλά να έχεις ένα σχέδιο που έχεις εκπαιδευτεί πάνω σε αυτό και δεν περιμένεις να δεις τι θα σου κάνουν για να πράξεις τα ανάλογα. Το ξεκινάς και ας μην είναι το καταλληλότερο για αυτήν την περίσταση. Είναι το καλύτερο για το μυαλό και το σώμα σου, αφού το έχεις προεπιλέξει, δημιουργώντας μία σιγουριά καίρια που τη χρειάζεσαι την δεδομένη στιγμή. Αυτή με τη σειρά της δημιουργεί μία ροή επίθεσης στον αντίπαλο χωρίς να του αφήνει καμία πρωτοβουλία και καμία δυνατότητα δικιάς του επίθεσης. Αυτό είναι η πραγματική ταχύτητα σε μία μάχη.
Του είπα δηλαδή «με δυο λόγια» τους παγκόσμιους κανόνες εμπλοκής – χρήσης βίας, που είναι και η ραχοκοκαλιά της θεωρίας του COMBATIVES.
Το δικό μου συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι αν ως εκπαιδευτής (όπως ως εκπαιδευόμενος) συνεχίζεις να κυνηγάς αλήθειες, τότε δεν διαφέρεις από έναν πατέρα (με όλες τις ανησυχίες και αϋπνίες που συνεπάγεται αυτό) που πρέπει να δίνει λόγο για το τι λέει στα παιδιά του, τα οποία θα είναι άλλωστε οι αυριανοί πολίτες αυτού του έθνους.
Εκπαιδεύεις τους μαθητές σου όπως θα εκπαίδευες τα παιδιά σου, και εκπαιδεύεις τα παιδιά σου, όπως θα εκπαίδευες τους μαθητές σου.
Αργυρακόπουλος Πέτρος