Σε όλη μου τη ζωή πιστεύω ότι υπήρξα μαχητής, γι’ αυτό και είμαι ευτυχισμένος.

Ο λόγος;

Ό,τι ήθελα, έδινα μάχη να το κερδίσω, και το κέρδιζα!

Αυτό το λέω γιατί πιστεύω ότι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να είναι πρώτα μαχητές και μετά πολίτες, αφού αυτός που έχει τη δύναμη στα χέρια του – και πόσο μάλλον τη δύναμη να βλάψει –  το να είναι καλός είναι κατόπιν επιλογής.

Η ανδρεία για μένα είναι η πρώτη αρετή!

Πόσο μαχητές είμαστε όμως στη ζωή μας;

Για να δεις τι σόι μαχητής είσαι πρέπει πρώτα να δεις τι εφόδια έχεις. Για παράδειγμα (για όσους ξέρουν και λίγο ιστορία) ο Μέγας Αλέξανδρος προκάλεσε ανοιχτά το Δαρείο, εκμεταλλευόμενος τον εγωισμό του δεύτερου, για να χτυπηθούν από νωρίς, γιατί ήξερε ότι αν ο Δαρείος οπισθοχωρούσε καταστρέφοντας τα σπαρτά, ο Αλέξανδρος δεν θα είχε εφόδια να προχωρήσει (όπως έκανε ο Στάλιν στο Χίτλερ).

Όσο και να θέλεις να αποφύγεις τον χαρακτηρισμό μαχητής στη ζωή σου, αυτή θα σε φέρει εξ απροόπτου και θα χρειαστεί να δώσεις μάχη για κάτι χωρίς να μπορείς να επιλέξεις τον τόπο, το χρόνο και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού (το από τον στρατό αποκαλούμενο τακτικό πλεονέκτημα). Αν αυτό το κάτι είναι η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα εσένα ή της οικογένειάς σου, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά!

Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μου και βλέποντας τους κινδύνους της εποχής, με τη νοοτροπία του ώριμου πια μαχητή, και με τη θέληση να επαναπροσδιορίσω την ταυτότητά μου ως μαχητής, γνωρίζοντας τι εκπαιδευτής είναι (αφού είχα προσωπική εμπειρία ως μαθητής του στο παρελθόν) πήγα στον Ζαχαρία. Ξεκίνησα στα 40 μου το COMBATIVES. Έχοντας στο μυαλό μου όλη τη σταδιοδρομία μου στις πολεμικές τέχνες και τις ικανότητές μου ως άτομο, νόμιζα ότι τα πράγματα για μένα είναι πια πολύ βατά. Εκεί ανακάλυψα την ανωριμότητα του ώριμου, δηλαδή το να νομίζεις ότι μπορείς ακόμα, το να νομίζεις ότι αντέχεις ακόμα, με λίγα λόγια το να νομίζεις ότι «το έχεις» ακόμα.

Την πρώτη βδομάδα κιόλας στα COMBATIVES έβριζα τον εαυτό μου και παραμίλαγα συνέχεια για το πόσο «λαπάς» είμαι πλέον. Έτρωγα ξύλο από το σάκο, παρέδιδα πνεύμα σε κάθε άσκηση και όταν γύριζα σπίτι ένιωθα σαν να με έχουν δείρει πάρα πολλά άτομα. Στο τέλος του πρώτου μήνα όμως το μόνο σίγουρο ήταν ότι η νοοτροπία μου είχε αλλάξει, η φυσική μου κατάσταση ήταν σε άλλα επίπεδα και η αποτελεσματικότητά μου μού έδινε μεγάλη αυτoεκτίμηση.

Τώρα πια, μετά από τόσο καιρό σε ρωτάω: ΠΟΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ ΕΙΣΑΙ; ΤΙ ΕΦΟΔΙΑ ΕΧΕΙΣ; ΕΧΕΙΣ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ; ΕΧΕΙΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ; ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ; ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΜΗΠΩΣ; ΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΧΕΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ;

Σίγουρα υπάρχουν δάσκαλοι (ανήθικοι για μένα) που θα σου πουν ότι με τις τεχνικές που θα σου μάθουν, δεν χρειάζεται να έχεις δύναμη, ούτε φυσική κατάσταση. Αλήθεια;

Ειδικά σε θέματα ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ και ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ, τι τους έκανε αυτούς δασκάλους;

Ο δάσκαλος αυτών, πόσες συμπλοκές είχε που τον έκαναν δάσκαλο;

Πού τα δοκίμασαν όλα αυτά που διδάσκουν;

Στον αθλητικό σύλλογο;

Όταν έρθει η στιγμή να δώσεις μάχη για τη ζωή σου, έχοντας χάσει το «τακτικό πλεονέκτημα», όλα αυτά θα καταρρεύσουν στη στιγμή και δυστυχώς μπορεί να είναι η τελευταία απογοήτευση που θα προλάβεις να ζήσεις.

Αν είσαι μόνος σου, πάει καλά… Τους δικούς σου ανθρώπους; Πόσο σίγουρος είσαι ότι μπορείς να τους προστατεύσεις;

Το COMBATIVES για μένα είναι αυτό που λένε οι Αμερικάνοι στο στρατό «KISS» (= Keep It Simple Stupid), πράγματα δηλαδή που μπορούν να κάνουν όλοι και δουλεύουν σε όλες τις καταστάσεις. Αισθάνομαι τυχερός που συμμετέχω στο COMBATIVES Group.

Αργυρακόπουλος Πέτρος