-Τον είδες τον γιο σου τι κουβαλάει, με ρώτησε η μάνα μου.
-Όχι τι;
-Μαχαίρι… τα ίδια τα χαΐρια σου…
-Παιδί μου, είπα στον γιό μου ετών 18.
Τρία είδη ανθρώπων κουβαλάνε μαχαίρι μαζί τους.
Αυτοί που ψάχνουν κάποιον
Αυτοί που τους ψάχνουν
Και οι μαλάκες
Ποιο είδος είσαι εσύ;
-Το τρίτο μπαμπά… αλλά άμα ήξερες που κυκλοφορώ… τέλος πάντων νιώθω πιο ασφαλής αν το έχω μαζί μου.
-Να φανταστώ ότι στην άλλη τσέπη έχεις γύρω στα 1500€ για τα πρώτα έξοδα του αυτόφωρου, ε; Εντάξει, θα φας από 7 μήνες μέχρι 2 χρόνια και μέχρι να δικαστεί η έφεση θα έχεις μαζέψει τα υπόλοιπα… Διότι στην καλύτερη αυτό θα γίνει και είναι στατιστικά το πιο πιθανό.
-Αν μου το βρουν…
-Εδώ το βρήκε η γιαγιά σου…
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν τα λόγια του Lemmy Kilmister (frond man των Motorhead) όταν είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1987 και στην ερώτηση δημοσιογράφου για το τι έχει να πει στους “Greek fans” απάντησε:
“The guy who lives by the sword dies by the sword!!! Take it easy guys, it’s all about entertainment…”
Μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η απάντηση ειδικά από έναν άνθρωπο που δεν προσποιούταν και ήταν αποδεδειγμένα περιθωριακός.
Τι να πρωτοπείς τώρα στον γιο σου μετά από όλα αυτά… και τι θα καταλάβει;
Το ξέρει ότι όπως «μιλάς στην πιάτσα» έτσι και εκείνη σου απαντάει;
Ότι αν σε καταλάβουν «φορτωμένο», η ενέδρα που θα σου στήσουν θα είναι η χειρότερη; (Όσο πιο υπολογίσιμος είναι ο στόχος τόσο ανεβαίνει σε κλιμάκωση ο δόλος).
Ότι εκεί που το είχε είναι σε εντελώς λάθος θέση; Και αν χρειαστεί να το τραβήξει; Πώς θα γίνει αυτό που χρειάζεται κάτω από 1.3sec, χωρίς εκπαίδευση; Διότι μόνο κρυμμένο μπορεί να είναι το όπλο.
Τι είδους όπλο είναι όμως το μαχαίρι; Από την μία είναι το πιο ολοκληρωμένο δηλαδή το βρίσκεις παντού, το κρύβεις παντού, δεν μπλοκάρει, δεν τελειώνουν οι σφαίρες του και κάνει όλη την «δουλειά». Έχει όμως μία προϋπόθεση: χρειάζεται την κοντινότερη απόσταση. Άρα χρειάζεται και την περισσότερη πρόθεση. Και που θα βρεθεί αυτή η πρόθεση; Μόνο το 0,01% του πληθυσμού την έχει. Οι υπόλοιποι δρουν μόνο εν βρασμώ ψυχής. Και ας υποθέσουμε ότι τα κατάφερες και το έβγαλες…Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα!!!
Άμα έχει και ο άλλος μαχαίρι το σκηνικό λέγεται μπλέντερ και το αποτέλεσμα είναι αιμορραγικό σοκ. Το ερώτημα είναι ποιος θα το πάθει πρώτος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, το σκηνικό γίνεται «about winning» και όχι «about fighting».
Αλήθεια, το έχεις κάνει εικόνα; Την μυρωδιά και την αίσθηση να γλιστράνε τα χέρια σου λερωμένα από τα αίματα του άλλου ή τα δικά σου;
Και ας πούμε ότι νίκησες… Εδώ αρχίζουν οι πραγματικές συνέπειες!!!
Αν δηλαδή κατ’ ευχήν δεν πεθάνει κανένας, ξέρεις νομικά τι σημαίνει ενδεχόμενος δόλος; Μπορείς να εξηγήσεις για ποιο λόγο το έχεις μαζί σου; Γιατί αυτό που είπες σε μένα είναι ομολογία οπλοφορίας, η οποία απαγορεύεται στην Ελλάδα και τιμωρείται.
Και δε μου λες… την κλιμάκωση που θα γίνει μετά την σκέφτηκες; Αυτός ο αντίπαλος ή αντίπαλοι δεν έχουν οικογένειες; Αδέρφια; Φίλους; Ομοίους;
Και εν κατακλείδι, όλα αυτά γιατί; Για να γίνεις αποδεκτός σε μία αγέλη!!!
Το ξέρουμε… το νιώσαμε και εμείς…
Εσύ ξέρεις όμως ότι από αυτά τα άτομα (αγόρια κορίτσια), πίστεψε με, 99.9% δεν θα θες να τα ξαναδείς σε λίγο καιρό;
Βέβαια η πραγματική αιτία που γίνονται όλα αυτά είναι για να γνωρίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό!
Αλλά, κράτα και κάτι για το τέλος:
Υπάρχουν πράγματα μη αναστρέψιμα που αλλάζουν σε μία στιγμή όλη σου την ζωή και όχι μόνο…
Πολλοί έχουν κολλήσει σε μία στιγμή πού έπρεπε ποτέ να μην υπάρχει.
Όπως έχει πει και ο δάσκαλος μου, η ώρα και η στιγμή σε κάνει ήρωα ή μαλάκα.
Και τέλος όπως σου έχω ξαναπεί: μπορεί να είσαι έξυπνος, όμορφος, καταφερτζής και σέξι, αλλά στην ζωή μετράει μόνο το αποτέλεσμα το οποίο είναι καθαρά οι επιλογές σου…
Με αγάπη πάντα.
Το παρών είναι προϊόν μυθοπλασίας. Κάθε είδους ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα είναι συμπτωματική και είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους αφελείς που εκπαιδεύονται ή εκπαιδεύουν ανθρώπους σε μαχαίρια, ψαλίδια, τσεκούρια κ.α.
Αργυρακόπουλος Πέτρος
Εκπαιδευτής Combatives
πατέρας τριών παιδιών